Nasi duszpasterze

Ks. Rak Bernard (1970-), proboszcz parafii NSPJ w Rogowie

Urodził się 18 sierpnia 1970 roku w Chełmie Śląskim. W 1985 roku rozpoczął naukę w Zespole Szkół Hutniczo–Mechanicznych w Katowicach Szopienicach. Zdał egzamin dojrzałości i zawód technika o specjalności: technik aparatury kontrolno–pomiarowej i automatyki przemysłowej.

Po maturze w 1990 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Na zakończenie studiów zdobył stopień magistra teologii na podstawie: „Wolność człowieka w nauczaniu Episkopatu Polski w latach osiemdziesiątych”. 11 maja 1996 z rąk abpa Damiana Zimonia przyjął święcenia kapłańskie.

Po święceniach pracował jako wikariusz w parafiach: NSPJ w Niedobczycach (1996-1999) i św. Józefa w Załężu (1999-2003). Od 1 września 2003 rozpoczął pracę w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach jako prefekt.

W 2000 ukończył studia podyplomowe na Pastoralnym Instytucie Teologicznym UKSW – filia w Katowicach, uzyskując stopień licencjata teologii. W latach 2004–2006 studiował w Szkole Wychowawców Seminaryjnych w Centrum Formacji Duchowej w Krakowie. Na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach ukończył Podyplomowe Studia Specjalistyczne Teologii (2005). Studia te zostało uwieńczone pracą doktorską nt. „Eucharystia źródłem chrześcijańskiej nadziei w nauczaniu Jana Pawła II”, napisaną pod kierunkiem ks. prof. dr hab. A. Drożdża (opublikowana, Tarnów 2008).

Na początku 2013 mianowany administratorem parafii NSPJ w Rogowie, a od 20 kwietnia proboszczem.

 

ks. Łukasz Kocima, wikariusz

Pochodzi z parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gostyni Śląskiej. Po święceniach prezbiteratu w 2006 r. posługiwał jako wikariusz kolejno w parafiach Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach, Świętej Rodziny w Piekarach Śląskich oraz Chrystusa Króla w Katowicach. Następnie przez 4 lata był kapelanem w domu generalnym Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Wiedniu. Od 2017 ponownie pełnił funkcję wikariusza parafii katedralnej Chrystusa Króla w Katowicach. Posługę w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rogowie podjął 28 sierpnia 2021 r.

 

Proboszczowie parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rogowie

• ks. Karol Arndt (1922-1926)

Arndt Karol (1875-1951)

Urodził się 15 września 1875 w Walce w powiecie prudnickim. Był synem robotnika Jana i Józefy z d. Faltin. Do szkoły ludowej uczęszczał w Żyrowej i w Niwkach. Następnie uczył się w gimnazjach w Strzelcach Opolskich i w Gliwicach, gdzie w 1899 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1903 we Wrocławiu.

Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Mikołaja w Starych Reptach, Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Pszowie, św. Franciszka z Asyżu w Zaborzu, Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rychtalu, św. Marcina w Paczynie i Trójcy Przenajświętszej w Rachowicach. W marcu 1913 roku został mianowany proboszczem w parafii Wszystkich Świętych w Lasowicach Wielkich.

W okresie powstań i plebiscytu musiał opuścić dotychczasową placówkę i przenieść się na polską część Górnego Śląska. Od kwietnia 1922 roku był proboszczem w Rogowie. W listopadzie 1926 roku przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Królewskiej Hucie. Tam przez pewien czas doraźnie katechizował niższe klasy w Miejskim Instytucie Kształcenia Handlowego oraz pomagał w duszpasterstwie parafialnym. Zmarł 6 marca 1951 w Chorzowie. Został pochowany na cmentarzu parafii św. Jadwigi w Chorzowie.

• ks. Jan Masny (1927-1943)

Masny Jan CR (1886-1945)

Urodził się 24 października 1886 w Krzyżanowicach. Był synem Antoniego i Marianny z d. Hlubek. Do szkoły ludowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości. Następnie uczył się w prywatnym gimnazjum dr Wolfa we Wrocławiu oraz w gimnazjum w Meran. W 1906 roku wstąpił do Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców i odbył 2-letni nowicjat w Krakowie. W latach 1908-1914 na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie studiował filozofię, teologię i prawo kanoniczne. Studia uwieńczył uzyskaniem doktoratu z filozofii. Święcenia kapłańskie przyjął 10 maja 1914 w Rzymie. Po wybuchu I wojny światowej otrzymał od konsula niemieckiego w Rzymie polecenie opuszczenia Wiecznego Miasta. Powrócił wtedy na ziemie polskie i duszpasterzował kolejno w parafiach: św. Anny w rodzinnych Krzyżanowicach, Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie, św. Jerzego w Rydułtowach, św. Marii Magdaleny w Lubomi, Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rokitnicy i Świętej Rodziny w Hoyerswerdzie.

Ponieważ zaangażował się w działalność plebiscytową, w listopadzie 1921 roku musiał uchodzić przed bojówkami „orgeszów”. Wyjechał do Warszawy i pomagał tam w duszpasterstwie przy kościele Zbawiciela. Po przyłączeniu części ziem Górnego Śląska do Polski, w lipcu 1922 roku zwrócił się do delegata książęco-biskupiego ks. Jana Kapicy z prośbą o możliwość podjęcia oficjalnej pracy duszpasterskiej na tych terenach. W marcu 1923 roku ks. August Hlond ustosunkował się do tej prośby pozytywnie i wydał dekret inkardynacyjny. Tym samym ks. Masny został włączony do grona prezbiterium Administracji Apostolskiej Polskiego Śląska.

W 1923 roku skierowano go jako wikariusza do parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach. Od 1925 roku był także katechetą w Komunalnym Gimnazjum Męskim i Żeńskim w Siemianowicach. W 1924 roku, wsparty bardzo dobrą opinią ks. proboszcza Franciszka Kunze i dziekana siemianowickiego ks. Pawła Brandysa, przystąpił do egzaminu proboszczowskiego. W lutym 1927 roku Ksiądz Biskupa Arkadiusz Lisiecki mianował go administratorem, a trzy miesiące później – proboszczem, w parafii św. Marcina w Rogowie. Ks. Masny pełnił ponadto obowiązki cenzora książek oraz wizytatora dla szkół powszechnych w Syryni, Pszowie i Rogowie.

W 1936 roku powierzono mu funkcję zarządcy dóbr kościelnych w Kokoszycach. W Rogowie opiekował się różnymi organizacjami katolickimi: III Zakonem św. Franciszka z Asyżu, Bractwem Matek Chrześcijańskich, Kongregacją Mariańską Panien, Katolickim Stowarzyszeniem Mężów, Bractwem Różańcowym, Dziełem Dziecięctwa Jezusowego, Bractwem Serca Jezusowego, Papieskim Dziełem Rozkrzewiania Wiary i Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży Męskiej. Udzielał się społecznie. Był członkiem Kasy Reiffeisena w Rogowie i spółdzielni mleczarskiej w Bełsznicy. W banku Reiffeisena w Katowicach został wybrany na przewodniczącego Rady Nadzorczej oraz członka Komisji Rewizyjnej w Zakładach Mleczarskich w Katowicach. W okresie okupacji hitlerowskiej, w 1943 roku, został zmuszony do opuszczenia Rogowa i zamieszkał na terenie parafii św. Józefa w Katowicach-Załężu. Krótko przed śmiercią, w kwietniu 1945 roku, został mianowany administratorem w parafii św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach. Zmarł 1 października 1945 w Katowicach. Został pochowany w Lubomi.

• ks. Karol Orliński substytut (1943-1945)

Orliński Karol (1913-1989), proboszcz parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej

Urodził się 10 lipca 1913 w Chorzowie Starym. Jego ojciec był mistrzem rzeźniczym. Po ukończeniu czwartej klasy szkoły powszechnej w 1924 roku rozpoczął naukę w gimnazjum klasycznym w Chorzowie. Po zdaniu w 1933 roku matury zgłosił się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego ukończył uzyskaniem stopnia magistra. Jego praca magisterska nosiła tytuł: „Rongeanizm w byłych dekanatach pszczyńskim i bytomskim”. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 czerwca 1938.

Zaraz po święceniach został posłany na zastępstwo do parafii św. Antoniego w Chorzowie. Od l września 1938 był wikariuszem w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie. Był tam również katechetą w szkołach podmiejskich, kapelanem szpitala i więzienia. W listopadzie 1939 roku został przeniesiony do Czarnego Lasu, gdzie był wikariuszem aż do wysłania go w styczniu 1943 roku do Rabsztyna. Tam duszpasterzował wśród chorych na gruźlicę. W lutym 1943 roku został wysłany na zastępstwo do parafii św. Wawrzyńca w Wirku. Następnie krótko był wikarym w Woszczycach i zarazem lokalistą w Zgoniu. Znów po krótkim czasie odwołano go na zastępstwo do Pstrążnej, gdzie po 6-ciu tygodniach otrzymał dekret mianujący go substytutem w parafii Rogów. 16 maja 1945 został mianowany adiutorem in temporalibus dla parafii Radlin. 28 maja 1946 otrzymał nominację na administratora w Jejkowicach. Tam wybudował kościół i probostwo.

W uznaniu jego gorliwej działalności duszpasterskiej i administracyjnej 19 grudnia 1950 otrzymał prawo używania tytułu proboszcza oraz noszenia pelerynki proboszczowskiej. Równocześnie z ustanowieniem 28 maja 1957 kuracji w Jejkowicach, ks. Karol Orliński został mianowany jej administratorem z tytułem proboszcza. Stałym proboszczem parafii Jejkowice został 31 grudnia 1957. 18 września 1958 kuria diecezjalna zatwierdziła wybór ks. Orlińskiego na wicedziekana dekanatu rybnickiego. Był też wizytatorem katechetycznym szkół w powiecie rybnickim. Dekretem z 4 września 1963 został mianowany proboszczem parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej. Tam z biegiem lat stan jego zdrowia zaczął się pogarszać. W 1979 roku musiał poddać się operacji oka. W roku następnym zaistniała potrzeba operacji drugiego oka.

W grudniu 1980 roku poprosił o zwolnienie z obowiązków proboszcza i przeniesienie na emeryturę. Uzasadnił tę prośbę wiekiem emerytalnym i ogólnym stanem zdrowia, a szczególnie słabym wzrokiem. Bp przyjął rezygnację ks. Karola Orlińskiego i przeniósł go 24 kwietnia 1981 w stan spoczynku. Zamieszkał w Jaworzu, gdzie po długotrwałej chorobie zmarł 12 marca 1989. 16 marca 1989 został pochowany w Jejkowicach.

• ks. Alojzy Latusek administrator (1945-1957), proboszcz (1957-1966)

• ks. Ignacy Żydziok administrator (1966-1980)

Żydziok Ignacy (1928-1985), rekolekcjonista, administrator w Rogowie

Urodził się 6 stycznia 1928 w Szarleju. Był synem górnika Pawła i Gertrudy z d. Mierzwa. W latach 1935-1939 uczęszczał do szkoły powszechnej w Szarleju. W okresie okupacji hitlerowskiej pracował najpierw jako pomocnik w gospodarstwie rolnym, a następnie w składzie spożywczym. Od marcu 1945 roku uczył się w Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Piekarach Śląskich. W czerwcu 1948 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie 28 czerwca 1953 przyjął w kolegiacie Wszystkich Świętych w Krakowie. Udzielił ich bp F. Jop, Wikariusz Kapitulny Archidiecezji Krakowskiej.

Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafiach: Trójcy Przenajświętszej w Szarleju i Wniebowzięcia NMP w Wiśle. Następnie przez kilka miesięcy był wikariuszem w parafii katedralnej św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach. Od lutego do czerwca 1954 roku przebywał w Instytucie dla Księży Neoprezbiterów w Katowicach-Załężu. Część wakacji 1954 roku spędził na zastępstwie duszpasterskim w parafii św. Jana i Pawła w Dębie. We wrześniu t.r. w tej placówce otrzymał stały dekret wikariuszowski. Następnie jako wikariusz pracował w parafii św. Jerzego w Rydułtowach. Od stycznia 1957 roku był tam katechetą w Zasadniczej Szkole Górniczej i Szkole Ogólnokształcącej stopnia podstawowego i licealnego.

W październiku 1958 roku został mianowany rekolekcjonistą w Kokoszycach. W późniejszym czasie taką samą funkcję pełnił w Panewnikach. Od czerwca 1959 roku pozostawał ponadto katechetą w Państwowym Liceum Ogólnokształcącym nr 7 w Katowicach-Panewnikach. W sierpniu bp koadiutor H. Bednorz powiadomił Wydział do Spraw Wyznań w Katowicach o zamiarze mianowania ks. Żydzioka proboszczem w Gołkowicach. Wydział zgłosił sprzeciw nie podając żadnego uzasadnienia. W 1965 roku został skierowany jako wikariusz substytut do parafii św. Mikołaja w Wilczy . W marcu 1966 roku otrzymał nominację na administratora w parafii NSPJ w Rogowie. W 1980 roku przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał na terenie parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach. Zmarł 21 lipca 1985 w Tarnowskich Górach. Został pochowany w Rogowie.

• ks. Norbert Błaszczyk (1980-1982)

Błaszczyk Norbert (1930-1982), proboszcz w Rogowie

Urodził się 3 marca 1930 w Kochcicach. Rodzicami jego byli Alojzy – policjant i Gertruda z d. Szmajduch. Ochrzczony został 16 marca 1930 w Kochanowicach. Z chwilą wybuchu wojny został wraz z rodzicami ewakuowany do Tarnopola. Z tułaczki tej wrócili pod koniec października 1939 roku. Podczas okupacji musiał, jako małoletni chłopak, pracować na roli u gospodarza. Jego ojciec został wysłany na przymusowe roboty do Niemiec. Po przejściu frontu wstąpił w 1945 roku do Państwowego Gimnazjum i Liceum Męskiego w Tarnowskich Górach, gdzie w 1950 roku zdał egzamin dojrzałości. W czasie nauki w szkole średniej mieszkał w Konwikcie Biskupim w Tarnowskich Górach. Od 1939 roku był ministrantem w Lubszy Śląskiej. 8 grudnia 1943 został przyjęty do Sodalicji Mariańskiej przy gimnazjum w Tarnowskich Górach. W roku 1948 roku współdziałał w założeniu Sodalicji Mariańskiej Młodzieńców w Lubszy Śląskiej. W tej też parafii był współorganizatorem Krucjaty Eucharystycznej. Został tam prezesem i Sodalicji, i Krucjaty.

Bezpośrednio po maturze Norbert Błaszczyk zgłosił się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Do 1954 roku studiował teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po likwidacji tego Wydziału kontynuował studia w ŚSD. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 maja 1955. Po krótkich zastępstwach wakacyjnych w parafii św. Katarzyny w Czechowicach, a następnie w Boronowie otrzymał dekret na wikariusza w parafii MB Bolesnej w Rybniku. Od 1 września 1956 objął placówkę wikariuszowską w parafii św. Antoniego w Siemianowicach Śląskich. Był tam katechetą w Zasadniczej Szkole Zawodowej oraz w Zasadniczej Szkole Górniczej.

11 grudnia 1957 zlecona mu została przez Kurię Diecezjalną funkcja kapelana więziennego. Sprawował duszpasterstwo w Ośrodkach Pracy Więźniów. Uwzględniając doświadczenia ks. Norberta Błaszczyka na tym odcinku duszpasterstwa Kuria Diecezjalna wyznaczyła mu temat pisemnej pracy wymaganej przy egzaminie proboszczowskim: „Czynniki wychowawcze (religijno-moralne) w regulaminach więziennych Polski Ludowej oraz ich wartość i użytkowność duszpasterska”. Będąc kapelanem więziennym miał jeszcze tygodniowo 25 godzin katechizacji dla młodzieży. W sierpniu 1964 roku otrzymał dekret na wikarego parafii św. Krzyża w Siemianowicach Śląskich, a w lutym 1985 roku znów na wikarego parafii św. Antoniego w tymże mieście. Nadal spełniał funkcję kapelana więźniów.

3 stycznia 1969 mianowany został rektorem, w charakterze kuratusa, kościoła MB Nieustającej Pomocy w Szopienicach. Kościół-barak wśród niecodziennych trudności, przy wielu ludzkich przeciwnościach obronił, wyposażył, uporządkował i wystroił, a przy tym przygotował solidnie warunki i wstępne czynności pod budowę nowego kościoła. W obliczu różnych kłopotów adaptował także pomieszczenia plebańskie. Nadal też dojeżdżał z posługą duszpasterską do zakładu karnego w Siemianowicach. Swoim doświadczeniem zdobytym w ponad dwudziestoletniej posłudze duszpasterskiej wśród więźniów dzielił się ks. Błaszczyk z nowo mianowanymi w 1981 roku kapelanami zakładów karnych znajdujących się na terenie diecezji katowickiej. 21 lipca 1980 mianowany został wikariuszem ekonomem, a 29 września tegoż roku proboszczem parafii NSPJ w Rogowie. Coraz wyraźniej odczuwał dolegliwości spowodowane istniejącą już od młodości wadą serca. Zmarł 8 marca 1982 w szpitalu w Tychach, pochowany w Rogowie.

• ks. Eugeniusz Marszolik (1982-2000)

• ks. Leonard Malorny (2000-2013)

• ks. Bernard Rak (2013-nadal)

Księża pochodzący z parafii:

• ks. Alojzy Pośpiech – najstarszy  pochodzący z Rogowa
  śp. ks. Piotr Kornas
  O. Henryk Dąbek OFM
• O. August Smyczek OFM
• ks. Zygmunt Błaszczok
  ks. Andrzej Cuber
  ks. Józef Świerczek
  O. Witold Salamon OFM
  ks. Piotr Szweda
  ks. Wojciech Kamczyk
• ks. Mateusz Klimek
• ks. Szymon Kubica